Ahîlik kurumundaki eğitiminin asıl amaçlarından biri “ferdi sosyalleştirerek şahsiyet haline getirmek ve üstün insan kılmak”tır. Bireyin sosyalleşmesi için gerekli kabul edilen ve “görgü kuralları” olarak ifade edilen bütün kuralların Ahî zaviyelerinde, Ahî örgütü üyelerine kazandırılmaya çalışılmıştır. Bu kuralların bireye benimsetilmesi için cumartesi akşamları zaviyelerde dersler verilmiş(1) ve uygulanması mümkün olanlar uygulanmıştır. Fütüvvetin ancak bu kurallarla tamam olabileceği beyan edilmiş ve “nefs terbiyesi ders terbiyesinden hayırlıdır” hadisi esas alınarak kurallar benimsetilmeye çalışılır(2). Ferdin tavır ve davranışları haline getirilmek istenen görgü kuralları şu şekilde sıralanabilir:

AHİLİK GÖRGÜ KURALLARI

– Sağ dizin yukarıya dikilmesi,
– Sol ayağın aşağıda durması,
– Lokmanın çiğnenmesi,
– Lokmanın küçük olması,
– Yemeği dökmemesi,
– Ağzında lokma varken konuşmaması,
– Başkasının lokmasını gözetmeme,
– Ekmeği ısırıp bırakmama,
– Ekmeği yemeğin suyuna batırmamak,
– Sümkürmemek,
– Ağzını şapırdatmamak,
– Yemekten sonra ellerini yıkamak ve silmek.

Aslında görgü kuralları 700’den fazla olarak tek tek sayılmış ve ahîye öğretilmeğe çalışılmıştır. Ahîlik eğitimi, ferdin bütün gün (24 saat) yapacağı işleri ve yerine getirmesi gereken davranışları kapsamayı hedeflemiştir. Böylece birey, düzenli bir eğitimle, yaratılış amacına uygun uygun şekilde hareket eden olgun bir kişiliğe kavuşturulmuş olacaktır.